"Rotterdam rot op!" Een behoorlijk boude en misschien ook wel heel domme uitspraak voor iemand die een nominatie op zak heeft voor de titel van 'Rotterdammer van het jaar'. Nou ze mogen de titel houden als ze met hun inhalige lange poten aan mijn spin komen. Directeur Wim Pijbes van De Kunsthal in Rotterdam wil met steun van de musea rond het Museumpark het abstracte beeld 'de Miereneter' van de Amerikaanse kunstenaar Alexander Calder aan hun toch al uitpuilende collecte toevoegen. Daarvoor moet je de ijzeren sculptuur van zijn oorspronkelijke locatie op het grasveld tussen de Saffraanstraat en de Aveling in Hoogvliet worden verplaatst naar het kunstminnende Rotterdam. De directeur van de Rotterdamse Kunsthal laat in een interview in het Rotterdams Dagblad van 17 oktober weten dat "je moet nadenken waar je een beter rendement krijgt van zo'n plantsoentionaal beeld: in het Museumpark in Rotterdam of in een plantsoentje in Hoogvliet". En een andere kunstmeneer genaamd Wim Abelman, projectleider van de Internationale Beeldencollectie wil het beeld graag aan de statige Parklaan in Rotterdam hebben.Nou beste meneer de duurbetaalde directeuren geachte internationale projectleider, het beste rendement krijg je door het te laten staan waar het al meer dan 36 jaar staat, namelijk op de locatie waar iedereen, van Hollandsehavenwerker tot boodschappen halende Antilliaanse huismoeder het kan zien. Op de plek waar in de loop der jaren tienduizenden kinderen er zijn tegen opgeklommen, waar even zovele honden hun achterpoot tegenaan hebben getild en waar kunstzinnige spuitbusspuiters hun creatieve geest er met verf zichtbaar op hebben gemaakt. Het beeld van Calder maakt al sinds 1965 deel uit van het Hoogvlietse straatbeeld. Daar moet je geen verandering in willen aanbrengen. Ik vindt het Calandmonument voor het museum van Land en Volkenkunde aan de Willemskade ook heel mooi, maar ik ga toch ook geen actie voeren om dat prachtige monument te verplaatsen naar de rotonde aan kruising Aveling met de Digna Johannaweg? (hoewel die grafheuvel er goed van zou opknappen!). Als Hoogvliets straatschoffie klom ik samen met Koos Wuijster en Theo Hofman boven op de Spin, zoals wij het oorspronkelijk al Miereneter gedoopte kunstwerk noemden. Voor ons was het beeld een piratenschip. Bovenop gezeten keken we uit over de wijde wereldzee en enterden we Engelse koopvaardijschepen. We hakten andere piratenschepen in de pan en waren heerser over de groene glooiende grasmat die voor ons een woest schuimkoppende oceaan was. Het beeld is onlangs uitgeleend aan een kunstmanifestatie in Den Haag. Ik was er als oud-Hoogvlieter trots op dat "mijn zeespin' tijdelijk naar 's Gravenhage verhuisde. Je mag onze spin best een poosje lenen, maar hij moet wel weer terug! Als we deze culturele piraterij toelaten verdwijnen straks ook andere kunstwerken vanuit deze regio naar het inhalige Rotterdam. Staan over enkele jaren de 'Mannetjes van de Krom' niet meer op de hoek aan de Voorstraat in Spijkenisse, maar kijken ze vanaf de balustrde de Koopgoot in. Zien we het beeld van Jan Blanken niet meer langs de Hellevoetse haven maar naast de Willemsbrug en moeten we voor het oude monumentale Brielse kanon straks naar het stadhuis aan de Coolsingel. Beste meneer Pijbes, Abelman, kunstwethouder Kombrink en mooi Rotterdam, wil je een mooi Hoogvliets kunstwerk? Neem eens een kijkje in het atelier van Renee Vaandrager en Anton Hoornweg. Die maken prachtige beeldhouwwerken die in de Kunsthal niet zouden misstaan. Of roof je eigen museumkelders en kunstdepots leeg en zet die prachtige beelden in linie voor de Kunsthal maar blijf met je jatten af van dat beetje buitenkunst dat we in de buitengebieden hebben!

Joop van der Hor

Hoogvliet is dan wel een deelgemeente van die stad een eindje verderop, het blijft hier een eigenzinnige stadje met nog veel eigenzinniger inwoners die hun erfgoed verdedigen met hand en tand. Dit bleek wel de afgelopen week toen ene meneer Pijbes, de directeur van de Kunsthal, en die kennen de meeste slechts van uitzendingen op tv Rijnmond, het in zijn bolletje haalde onze 'Miereneter' van de Hoogvlietse sokkel te kletsen om hem in zijn eigen Kunsthal- voortuin neer te kwakken. Gelukkig zijn Hoogvlieters mensen die als het goed gaat nooit mopperen maar o wee als je aan het durpie zelf komt, dan is zelfs onze deelgemeente te klein! Dat was dan ook meteen het geval vorige week woensdag toen het plan van deze 'kunstminner' uit Rotterdam ons ter ore kwam. Zelf werd ik overstelpt met boze telefoontjes en e-mailtjes van mensen die beslist niet van de Miereneter af willen. U weet ik ben een groot liefhebber van kunst, daar maak ik ook geen geheim van. Ik kon vroeger al beide benen in de nek leggen en een bord Brinta leeg eten, dus kunst is me niet vreemd. Mede daarom wierp ik me op voor deze 'zware' kwestie en heb ogenblikkelijk contact gezocht met het hoogste orgaan in Hoogvliet. Gelukkig zijn onze bestuurders helemaal op onze hand want ook zij willen het beeld in Hoogvliet houden. Hoewel onze deelraadsvoorzitter nog wel even, in de wandelgang, opmerkte dat het misschien tijd wordt om een stichting Beeldenridders in het leven te roepen. Dat laatste lijkt me niet echt wenselijk want je kunt nu al haast niet meer in Hoogvliet rondlopen zonder ergens een bomenridder tegen het lijf te lopen, als daar beeldenridders bij komen staan we straks in een ridderlijke file op de binnenban. Bovendien kunnen we het Marcellus Hoornweg, de oorspronkelijke bomenridder, niet aan doen om op zijn leeftijd weer in conservenblik en te paard de deelgemeentesecretarie binnen te stappen. Kunst is erg belangrijk voor onze stad, we hebben hier veel beelden en nog veel meer kunstenaars. Hoogvliet is een van de mooiste en zeker groenste stukjes woongebied die Nederland kent, daar horen gewoon hier en daar wat kunstwerken bij. Trouwens hoe zouden de Spijkenissers ooit nog de weg naar huis vinden als de Miereneter ineens weg is? Nu weet iedereen dat je voorbij dat kunstwerk al snel bij de volgende file bent, in de richting van die bewegende schroothoop die men brug noemt. En dan heb ik nog een argument om het beeld van Calder hier te houden. 'Kunst hoort onder de mensen', een kreet die uit de kunstwereld zelf afkomstig is, nou meer onder de mensen dan hier in Hoogvliet zal de miereneter nooit komen. Ik ken mensen die hem zelfs 's nachts stiekem bijvoederen! Door centralisatie van kunst ontneem je als het ware de kunst aan het 'gewone' volk en maak je het toegankelijk voor een select gezelschap van 'kunstliefhebbers' die er meer over ouwehoeren dan er naar kijken. Waar is de tijd van Piere Janssen? Als antwoord op deze coupepoging van Pijbes heb ik de actiegroep: 'Geen gemier! Hier dat dier!' opgezet. Want als we nu niet ingrijpen dan worden we straks kaalgeplukt door een stel kunst freaken die slechts de kaartverkoop van hun musea op willen krikken. Als we er naar toe gaan om alle kunst op één plaats onder te brengen dan zal de interesse in kunst verdwijnen, want uit het oog uit het hart. Kunst is mooi als het staat in een natuurlijke omgeving, een schilderij hoort in een binnenruimte, dat kan een museum zijn maar evengoed een openbaar gebouw, want ook dan breng je kunst onder de mensen. Grote beelden zoals dat van Calder horen in een buitengebied, maar dan wel tussen de mensen en niet ergens onderaan de Westzeedijk in Rotterdam waar je met je auto niet eens kunt parkeren om vervolgens door de bagger te lopen en te kijken naar het ding. Nee het beest hoort hier en blijft hier!

Jan Koopmans